Historia Sanktuarium Św. Józefa
Budowę Kościoła rozpoczęto 4 maja 1926 roku – położono wtedy kamień węgielny i dokonano poświęcenia fundamentów. Kościół oddano do użytku wiernych w roku 1928. Rok później ks. biskup Teodor Kubina dokonał uroczystego poświęcenia nowego kościoła. W 1941 roku Niemcy zarekwirowali i przetopili na broń dzwony kościelne. Nowe dzwony zostały zakupione dopiero w 1950 roku. Początkowo miał być tylko jeden dzwon ufundowany przez Jana Trytowicza, było to wotum wdzięczności za szczęśliwy powrót z Oświęcimia. Znalazło się jednak jeszcze trzech fundatorów. Dzwony zostały odlane w firmie inżyniera Bukowskiego.
W 1960 roku wybudowano dzisiejszy budynek plebani, która dotychczas mieściła się w nieistniejącym już budynku gospodarczym. W tym samym roku zostały zakupione stacje drogi krzyżowej. W roku 1966 ufundowano murowany ołtarz i namalowane zostały freski boczne. Za czasów ks. Zenona Raczyńskiego, proboszcza w latach 1983 – 1996, zbudowano kaplicę na cmentarzu grzebalnym, przeprowadzono remont organów, podjęto budowę domu katechetycznego, pomalowano wnętrze kościoła i odnowiono malaturę prezbiterium.
Od roku 1984 odprawiana jest w II niedzielę miesiąca Msza Św. za Ojczyznę, na której gromadziły się w latach osiemdziesiątych rzesze z całego miasta, zwłaszcza osób związanych z ruchem solidarnościowym. Od roku 1990 przy parafii działa stołówka dla ubogich. W roku 2000 staraniem ks. Bronisława Predera zbudowane zostały arkady oddzielające plac przykościelny od ulicy. Natomiast w 2001 roku w kościele powstała Kaplica Adoracji Najświętszego Sakramentu, a w 2002 roku nowy ołtarz – retabulum św. Józefa w prezbiterium kościoła.
19 listopada 2002r. ks. Arcybiskup Metropolita Częstochowski, oficjalnie podniósł kościół Św. Józefa do godności Sanktuarium.